اشعار: سعدی (آنکه هلاک من همی)، خواجوی کرمانی (گفتا تو از کجایی؟ کاشفته می‌نمایی؟)
خواننده: رضا شیخ محمّدی
سه‌تار: ابوالفضل مثقالی
تمبک: حسین فردی
تاریخ اجرا: ۱۹ اردیبهشت ۸۹، مکان: قم، پارکینگ منزل شیخ / ضبط صدا با: دوربین دیجیتال کانن مدل اس.تری.آی.آس با پسوند ویو / ادیت و اکوگذاری و تبدیل به ام.پی.تری: با برنامۀ کول‌ادیت / لینک دریافت فایل صوتی: از فورشرد: اینجا / از مدیافایر: اینجا / دریافت از کانال تلگرامی شیخ: t.me/rSheikh/1118
سمت راست: بنر طرّاحی‌شده توسط خودم برای الصاق به فایل ام.پی.تری در 97/9

به نام خدا احتراما به اطلاع كاربران گرامى ميرساند كه گروه خدماتى انديشه در نظر دارد شبكه را بطور رسمى در روز شنبه 12/3/80 مصادف با نهم ربيع الاول ، سالروز انتقال عمود نور امامت و ولايت به حضرت ولى‏ عصر عج راه اندازى كند . از آنجا كه اين شبكه كاربران محترم را يكى از اركان مهم‏ فعاليت خود ميداند و در نظر دارد در ادامه فعاليت ، ديدگاههاى ارزشمند كاربران را ارج نهاده و در سياستگذاريها دخيل كند از جنابعالى دعوت ميشود تا در گردهمايى‏ افتتاحيه شبكه شركت نماييد . - شنبه ساعت 4 تا 5 بعد از ظهر دورشهر - طبقه فوقانى بانك تجارت - انديشه همچنين متذكر ميشود كه ارائه دسترسى‏ دائمى و رسمى به كاربران محترم مستلزم ثبت اطلاعات شخصى در فرم مربوطه‏ ميباشد . جهت دريافت فرم ميتوانيد به آدرس موسسه انديشه مراجعه كرده و يا درخواست خود را از طريق نامه عنوان كرده تا فرم ثبت اطلاعات كاربران به آدرس‏ شما پست شود . مدارك لازم : يك برگ فتوكپى شناسنامه يك قطعه عكس اختيارى‏

گروه خدماتى انديشه

يازدهم خرداد 1380
فرستنده Sedmeti

يادمه دوره پيش انتخابات باباى من هم طرفدار ناطق نورى بود ينى چون  يه عده‏ اى كه شأن مقام خودشونو حفظ نميكنن تو كار دخالت كردن و با زبونه بى زبونى به‏ مردم تحميل ميكردن كه به كيه‏كه!  راى بديد و براى اين كار يه كلمه خوشگلوم‏  !!!  فقد كم مونده بو بگن : به كسى راى بديد كه"  اصلح" درست كرده بودن به نام‏ اممامش مث ريشاش سيفيده!! به كسى راى بديد كه با انگشت شصتش انقد پنير ماليده رو نون كه شصتش پن شده!!! ... خلاصه به كسى راى بديد كه اوله اسمش‏ ناطق نوريه!!!! كه المننه‏لله كه عابروى خودشونو بردن و اونچيزى كه اونا ميخاسسن‏ نشد و مردم با يه حالگيرى سفف به همشون نشون دادن كه : نه داداش اصلح مصلح‏ بز در كوزه ما به كسى راى ميديم كه شما اونو دوس نداريد حالا اون هر كى ميخاد باشه !! ميخاد خاتمى باشه ميخاد رضا خان ميرپنج !!!!   ما به كسى راى ميديم كه از نظر شما اصلح نباشه اصلح رو ما ميشناسيم شما نميخاد به ما ياد بديد م ما ببو نيسسيم كه ندونيم اصلح كيه شما اصلحى رو ميخايد كه بله قربان گويه شما باشه‏ شما اصلحى ميخايد كه مصلحت شما رو در نظر داشته باشه شما اصلحى مييخايد كه مسلح باشه!!! ولى ديگه اون زمان نى دادا جون! جنگ ساليانه ساله كه تموم شده‏ و مردم رفتن سراغ كار و زندگيشون و پى يه لغمه نونن مردم خرمشهر و دزفول و هويزه و بستان و پاوه و سرپل ذهاب  همه و همه رو اون زمينايى كه يه روز خون بچه‏
هاشون گلش ميكرد - دارن گندم و جو و هندونه ميكارن !!! اكثريت غريب به اتفاق‏ و يا بيشتر از اون همگى دنبال پولن تا تو اين دزدبازار گليم خوشونو كه حالا از آبه‏ جنگ در اوردن ،سف زير بغل نيگر دارن تا كسى ندزده!!! تو انتخابات قبلى به گفته‏ خودشون هفت مليون به ناطق راى دادن كه من ميدونم اين مقدار نبوده حداقل از گندكارى استاندارى تو لرستان كه خبر دارم و بيست و يك مليون نفر به خاتمى ينى‏
چى ينى اكثريت غريب به اتفاق مردم كشور طرفدار اينايى كه اين واژه خوشگل و ساختن نيستن ... آقا نيستن .... بابا نيستن !!! حالا هى شما بيا بگو اصلح


جمعه يازدهم خرداد 1380
نامه: 561
فرستنده rEzAyAk
گیرنده: Sedmeti              
‏pUw!
مرتيكه! اين حرفارو مى‏زنى يه وخ مى‏گيرن، مى‏برن از خصيتين آويزونت مى‏كنن بدبخ! تو نمى‏خاى مگه زن بيگيرى و زندگى كنى تو اين‏ مملكد؟ با اين كارا اونوخ؟ هى‏هى! اون ديوونه اين چيزا رو كرده تو كللت تو كلاس خط؟ اونوخ نگفته بهت كه ميره تو پروندت و بايد مث خر بدوى تا به‏ هزار بدبختى رف سؤ سابقه كنى؟ من خودم ميخاسسم برم اخيرن كربلا - نمى‏دونم فك كنم نگفتم بهت! - ممنوعولخروج بودم جون تو! با اين شيخ‏ مرادى دامادمون رفتيم ترون اداره‏ى گذرنامه. بابام يه دوس داش، چيزم كردن! ينى اسممو كه داده بودن مرزا كه نذارن برم بيرون، از توسيستم پاكش كردن و گرنه جلومو مى‏گرفتن تو خسروى. باور نمى‏كنى يه روز قبل از حركت كاروون‏ دنبال رفع سؤاثر بودم كه بهم گذرو بدن. نكن اين كارارو! بچسب به خط ول كن‏ اين سياست صاب مرده‏رو! ببين! چيزه! من افتاده به سرم برم سوريه! بيا جور كن‏ جفتى بريم. خرجش در ميادا! يه جور عبا سراغ دارم پشم شتر! اونجا ميشه‏ قواره‏اى دوازده و پونصد خريد. خب؟ اينجا پنجا ميشه آبش كرد تو پاساژ صابززمون تو چارمندون! اون يارو فروشنده‏هه مى‏گف تا پاييز صب كنى شايد دو برابرم بيشتر بتونى بفروشى. خوبه ديگه! بريم يه چن وخ بگرديم گور باباى اين‏ حرفا! زيارتم ميكنيم خب در كنار تجارت و سياحت!

جمعه يازدهم خرداد 1380

فرستنده  : ‏Andishe
گيرنده :  Sedmeti, rEzAyAk

بنام خدا سلام اگرچه پاسخ شما هيچ ارتباطى با توضيحاتى كه به پيوست پيام ارجاعى ارسال شده بود نداشت، اما اين آيه كاملا با جوابيه جنابعالى‏ سنخيت داره و گويا شان نزولش همينجا بوده. فاكثرهم لا يعقلون


یازدهم خرداد 1380
نامه: 571
فرستنده Sedmeti                     
باشه ولى جالبه در مورده انقلاب اسلامى ايران به رهبرى امامه خدا بيامرز هم بابام‏ ميگف يه سرى از آخونداى اونورى حولو هوش سالاى 42 به بعد از آيه استفاده‏ ميكردند!!! مثلا ميگفتن زنبورها هم كه اينقدر منظم و مرتب هسسن به اين دليله كه‏ يه ملكه دارن ... حالا اين اومده ميخاد شاه و ورداره!!! وقتى بهشون ميگفى بابا اكثريت غريب به اتفاق مردم شاه رو نميخان ميگفتن : خب بابا جونه من نميفهمن‏ ... نميفهمن آقا!!! خدا بيامرزه امامو ميگف : مردم هميشه حق دارن حتى اگه اشتبا كنن!!! بله ميتونه داشته باشه ....و واقعن شايد اكثريت اشتبا ميكن و يه عده دوسه‏ نفرى !!! كه غذاى فكرى اون هف مليون رو ميدن درس ميگن!!! ... به خدا اينو بدون طعنه ميگم شايد ... شايد اينا درس ميگن!!! ولى در مورده اينكه من پيامم‏ هيچ ربطى نداش بايد بگم چون دلم ميخاس پيامه من در زنجيره پيامهاى من و رضا باشه به اين ريپلاى ها وصلش كردم بى هيچ بهانه اى!!! ولى وقتم تموم شد و حتى‏ فرصت امضا كردن پيام رو هم پيدا نكردم! به هر حال حق با شماس بهتره كه يا مربوط باشه يا مستقل همين ! سيد مهدى‏ سيزدهم خرداد 1380 نامه: 597 فرستنده Sedmeti گيرنده Aram ه اوختا بابام

آباده بوديم تو سراب بود وز لش كاشمر نى شد يه نفر اومده بود دادگسترى اومده بود پيش بابايه من‏ يه افسرى م هم و حواسش نبود كه قران روى ميزه و محكم كوف رو قران‏ ستور معطلش نكرد و قايم گذاش تو گوش يارو شون ميده داد يارو رو بندازن بيرون ( مثل اين فيلمه كمدى ها نش يارو رو از پله ها پرت ميكنن پايين بدش هم پش بندش‏ رو انداختن بيرون )!!! ميخوره تو سرش‏ داستان به اينجا كه رسيد لب از قصه فرو بست

باسلام 
 آرام
خاتمى هم اومد كه جلوى اين جنايتا رو بگيره ولى اميدوارم خاتمى توى اين دوره بتونه جلوى اين خودخواهيهارو بگيره
كو گوش شنوا
به اميد آنروز
                                                                     
ما كه بخيل نيسسيم! تازه بخيلم باشيم بازم خاتمى مياد! ولى خاتمى بايد بدونه كه دوره پيش‏ خيلى مسامحه كارى كرد و خيلى مردم ازش توققو داشتن  كه ندونس يا نزاشتن يا نشد كه انجام بده ! به هر حال نكرد ديگه داداش تارف كه نداريم ! نكرد آقا جون‏ ...نكرد! ما توققو داشتيم كه خاتمى بياد و اصلاحات واقعى رو را بندازه را انداخ‏ ولى اوله كار اومدن اصلاحاتى كه خاتمى مبدعش بود و ازش گرفتن و هر جور
خودشون خاسسن تعريف كردن و هر چى خودشون ميخاسسن كردن تو كته‏ خاتميو خاتميوم واسساد نيگا كرد! خب اين اشتبا بود بابا! آقا جونه من اصلاحات‏ رو تو اوردى ... خب توم بايد نزارى هر كى هر جور دلش خاس تريفش كنه! همش‏ اومدن گفتن منظور از اصلاحات  اصلاحاتيه كه دشمنان ما از اون ناراحت بشن! نه‏ اون اصلاحاتى كه دشمنان ما رو شاد كنه گفتن  اصلاحات اونيه كه مردم بش احتياج‏ دارن ! ( ما نفميديم بلاخره اين مردم كين اين وسط   خب حتمن از نظر حضرات اون‏ 20 مليونى كه به اينا راى ندادن مردم نيستن ! بلكه يه چيزى تو مايه هاى كشك يا پشم يا شايدم پشك!ن ) خاتميوم اين وسط واسساد نيگا كرد كه اينا هى بگن و بگن! بابا اصلاحات اصلاحاته ديگه حالا هى تو بى بگو اصلاحات فلان ..
اصلاحات بهمان اصلاحات ... اصلاحاتى كه ريس جمهور يه مملكت مياره‏ اصلاحاتى كه اون كشور بش احتياج داره حالا هى شما شص جور تريف بش ببند بلكه منظوره نظره شما رو برآورده كنه ... نه آقا جون ....نه ... اين راهش نيس! بالا برى پايين بياى اصلاحات در ايران انجام بايد بشه و ميشه به يارى آقا امام‏الزمان. هيچ كاريشم نميتونيد بكنيد چرا؟؟  چون اين چيزيه كه همه ميخان همه‏گى بايد اينو بفهميدكه بايد بريد زيره سلطه قانون اساسى اين مملكت. هيچ كسى بالاتر از قانون‏ نيس تو اين مملكت . هيچ كس! همين! سيد مهدى‏



سيزدهم خرداد 1380
نامه: 627
فرستندهPiRoOz Sedmeti                   

 :گيرنده اظهارات آقاى عبايى خراسانى در

) آقاى عبايى‏Reply to #775, Reply to #405(خصوص شوراى نگهبان  :عنوان
مسجد معتضدى كرمانشاه PIفلسفه امر به معروف و نهى از منكر در اسلام PIتفتيش PIمى‏پرسند كه چرا آن PIفلان روزنامه را نمى‏خوانى. تفتيش عقايد PIPIPIبنام خدا """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" PI<"
مثكه از اين آقا موقه‏ى گزينش                                                       ///لام PI< 
مى‏خونى! و اين آقا هم به علت تعصب     پرسيده بودن كدوم روزنامه رو
دهنشو بگيره و آره ديگه! خودش رو لو داده      زياد نتونسته بود جلوى‏
خب با اين حساب يكى نيس بگه بابا جون جلوى اون دهنو                .بود
PI<و يه مقدار مواظبش باش تا اينطور بدبخت نشى      بگير
     اينجا مسئله‏ى ديگه‏اى هم پيش مياد و اون اينكه: قائم مقام !   
قابل   ): نتونست جلو دهنشو بگيره، اين كه خيلى ريزتر از اين حرفاس‏
مى‏كنى   توجه سدميتى كه آرزوى اون روزا رو مى‏كرد... ببينم چيكا
من آرزوى كدوم روزارو ميكردم بابا                                               ): .سيد
جونه من!؟ من آرزوى روزى رو ميكنم كه هر كس هر روزنامه اى ميخونه راحت بگه‏ من اينو ميخونم و اينو و اين نه اينكه انقه وض خراب باشه كه نتونه بگه و وقتى هم‏ از دهنش در ميره يه عده گردن راس كنن كه : چيييييييييى!؟؟1؟!؟! تو هم از اين‏ روزنامه هاى ضاله ميخونى!؟ من آرزوى روزى رو دارم كه همه بفهمن كه اون روزا تموم شده ديگه تموم شده حالا ديگه وخ وخته كاره نه مرده باد و زنده باد! من‏ آرزوى روزى رو دارم كه تو اين كشور هر كسى هر طرز تفكرى داره و هر كسى هر دين و مرامى داره راحت بتونه زندگى كنه و هيچ كس به خودش حق نده كه بش‏ چپ نگا كنه! مثل زمان كوروش . من آرزوى اون روزى رو دارم كه يه كلله گنده‏هاى‏ مملكت ما يه كسايى مثل مدرس باشن كه وخ كه ميگن : سياست ما عين ديانت‏
ماست - به اين حرف كاملا ايمان داشته باشن و تا پاى جونشونم پاش واسسن. من‏ آرزوى روزى رو دارم كه ديگه كسى تو اين مملكت خودشو بالاتر از قانون ندونه. من‏ آرزوى روزى رو دارم كه تو اين مملكت هر چى شبكه مافيايى هست و به اسم‏ اسلام هر كارى دلشون ميخاد ميكنن - ورداشته شه. و من آرزوى روزى رو ميكنم كه‏ تو اين مملكت ديگه هيچ آرزوى نكنم! همين! سيد مهدى‏



سيزدهم خرداد 1380
نامه: 628
فرستنده Sedmeti
گيرنده Aram
والا من اينجا آرام جنايت تريف نكردم ! من اينجا يه خاطره تريف كردم كه نشون بدم كه آدماى كلله‏
گنده هم بزيوختا كارايى ميكنن كه خيلى جالبه! حالا بگذريم اگه منم بودم و در مسند رياست يه دادگسترى بودم بايد اينكارو ميكردم تا هر ننه قمرى جرات نكنه‏ بياد بزنه رو قران خدا! الكى كه نيس بابا قرآنه مثكه ها!! خيلى دلم ميخاس كه طرف‏ چمدونم ميداشت تا بد از پرت كردن بيرون چمدونشم ميزديم تو سرش عينه اين‏ كارتونا ...خيلى باحال ميشدا ...نه؟! همين! سيد مهدى‏

چهاردهم خرداد 1380
گيرنده Sedmeti
فرستنده Aram
سلام ببخشيد به پدر معظمتان توهين شد ولى روى حقيقت نمى شود سرپوش گذاشت آدم بايد حقيقت رو بگه حتى اگه حقيقت كار زشتى باشه كه‏ از طرف نزديكان انسان اتفاق مى افتد دوست عزيز شما گفتى كه اون بنده خدا بدون اينكه بدونه روى قرآن زد پس پدر شما حق نداشته اون رو به اين صورت‏
بيرون كنه بنظر شما اسم اينكارو چى مى ذارن از آرزوى كه در آخر پيامتان كرديد معلوم مى شود شماهم خيلى با اين كارها مخالف نيستيد پس شماكه هنوز دست از تعصب بر نداشتيد چرا پيامهاى اينطورى مى نويسيد فكر مى كنيد كار پدر شما خيلى با كار اون نماينده خبرگان فرق مى كند هر دو كار ناشايستى انجام دادند


                   دوشنبه‏SIASI_P :هركدام در مسئوليت خودش دوست تو آرام انجمن‏
چهاردهم خرداد 1380، 44:2 ظهر:تاريخ نامه: 636
 :گيرنده پس كو انجمن دفاع مقدس اين شبكه؟ :عنوان‏PiRoOz :فرستنده Aram
) كى گفته مرگ برReply to #875, Reply to #684, Reply to #484, Reply to #*(
آره خاتمى بيچاره رفت سازمان                 .آمريكا؟ بايد دم از دوستى زد
رو به گوش همه برسونه اما نمى‏دونم        ملل كه صداى مظلوميت اسلام‏
نوشته شده بود كه من اعلام مى‏كنم PI<           چى شد كه يهو توى اون كاغذاش‏
PI<و بسيارى از اين نمى‏دونما و بيچاره‏ها           ...سال 2001 به نام‏
راستى كى بود كه مى‏گفت اگه وزير (ارشاد) من استعفا بده منم ...                     
سلام       پيروز                                              استعفا مى‏دم؟؟؟ PI<
دوست عزيز چرا اينقده ناراحتى نكنه هنوز از دو خرداد مى سوزى جواب شما
دوست عزيز را در بيستم خرداد بعد شمارش آرا خواهم داد البته بعيد مى دونم‏
بتونى بعد بيستم خرداد تا چند روز شبكه بياى چون احتمالا ديگه آتيش گرفتى‏
                   دوشنبه چهاردهم خرداد 1380، 11:4SIASI_P :دوست تو آرام انجمن‏
 :گيرنده‏Dabir :فرستنده Sedmeti                                                   عصر:تاريخ نامه: 637
Reply to #926,اظهارات آقاى عبايى خراسانى در خصوص شوراى نگهبان  :عنوان
) آقاى عبايى خراسانى كه به دعوت‏Reply to #726, Reply to #775, Reply to #*(
مسجد معتضدى كرمانشاه سخن مى‏گفت DAفلسفه امر به معروف و نهى از منكر در اسلام DAگفت:بعضى افراد امر به معروف را به صورت DAتفتيش عقايد در جامعه اعمال مى‏كنند. در گزينش DAمى‏پرسند كه چرا آن روزنامه را مى‏خوانى و چرا DAفلان روزنامه را نمى‏خوانى. تفتيش عقايد در DAقرون 18 و 19 مردم اروپا را از مسيحيت DADADA//لام DAثكه از اين آقا موقه‏ى گزينش پرسيده بودن كدوم DAى‏خونى! و اين آقا هم به علت تعصب زياد DAهنشو بگيره و آره ديگه! خودش رو لو DAب با اين حساب يكى نيس بگه بابا جون DAيه مقدار مواظبش باش تا اينطور DAينجا مسئله‏ى ديگه‏اى هم پيش مياد و DAتونست جلو دهنشو بگيره، اين كه DAابل توجه سدميتى كه آرزوى DADAمن آرزوى كدوم روزارو ميكردم بابا جونه من!؟ ): .                                                       
من آرزوى روزى رو ميكنم كه هر كس هر روزنامه اى ميخونه DA<    
راحت بگه من اينو ميخونم و اينو و اين DA< 
نه اينكه انققه وض خراب باشه كه نتونه بگه و وقتى هم از دهنش DADAمن DA<                 تو هم از اين روزنامه هاى ضاله ميخونى!؟ !        
DA<آرزوى روزى رو دارم كه همه بفهمن كه اون روزا تموم شده‏
DA<      !ديگه تموم شده حالا ديگه وخ وخته كاره نه مرده باد و زنده باد
من آرزوى روزى رو دارم كه تو اين كشور هر كسى هر طرز تفكرى داره‏
و هر كسى هر دين و مرامى داره راحت بتونه زندگى كنه و هيچ كس DADAمن آرزوى اون روزى رو دارم كه يه كلله گنده‏هاى مملكت ما يه كسايى .                   
مثل مدرس باشن كه وخ كه ميگن : سياست ما عين ديانت ماست - DAحرف كاملا ايمان داشته باشن و تا پاى جونشونم پاش DA<   به اين‏
من آرزوى روزى رو دارم كه ديگه كسى تو اين DA<  .واسسن‏
DAمن آرزوى روزى رو دارم كه تو اين مملكت هر چى شبكه مافيايى .                        
و به اسم اسلام هر كارى دلشون ميخاد ميكنن - ورداشته DA<     هست‏
و من آرزوى روزى رو ميكنم كه تو اين مملكت ديگه هيچ DA<  .شه‏
DAهوالحق DA<                            سيد مهدى !
تو خود حجاب خودى DA<                                                            سلام DA<       
من آرزوى روزى رو دارم كه دزدا داد نزنن DA<                          حافظ از ميان برخيز
خب اين هم تقريبا همون آرزويى كه من در وسط پيامم DA<          .دزدو بگيريد
كردم همون جايى كه نوشته شده : من آرزوى روزى رو دارم كه تو اين مملكت هر
چى شبكه مافيايى هست و وبه اسم اسلام ...و الخ! در واقع منظوره من از مافيا
شبكه هايى هست كه به دليل وابسطى گى به جناح ها و كلله گنده ها ميزنن ميدزدن‏
و ميخوردن و ميكشن وآخرشوم به قوله شما داد ميزنن دزد بگيريد! و وختيوم دزد
ميگيرن ميفرسنش حبس ابد مثلا! بعدشوم يارو مياد ميشه مسئول خريد زندان!! و
هر روز مياد از زندان بيرون و ميره تو!!! آخرشوم ملوم نميشه كه اين 132 مليارد
                   دوشنبه چهاردهم‏SIASI_P :تومنو كى خورد !؟ همين! سيد مهدى انجمن‏
Sedmeti                                                   خرداد 1380، 20:4 عصر:تاريخ نامه: 639
Reply to :گيرنده پس كو انجمن دفاع مقدس اين شبكه؟ :عنوان Aram:فرستنده
) ببخشيد كه من تو نامه هام‏#536, Reply to #826, Reply to #684, Reply to #*(
سلام نميكنم چون اين روشه نامه نگارى منه! نه به پدر معظممان توهين نشد من‏
خودم با گوش خودم از زبون مردم فحش شنيدم و فكر كردم ! انكه شما ميگيد يه‏
جور انتقاده ولى اين كه شما گفتيد جنايت برام خيلى عجيب بود من اصلا كارى به‏
جنايت بودن يا نوبدنش نداشتم . صرفا تريف يه خاطره بود كه با يه مقدار
خيالپردازى خودم همراش كرده بودم به هر حال من اگردر اون موقعيت بودم و
شايد هر كسه ديگه اى در اون شرايط بايد برخوردى ميكرد كه نشون بده كه مسئله‏
قران با خيلى چيزاى عادى فرق داره! بگذريم از اين كه خيلى رؤسا فقط به خاطره‏
كوبيدن يك مشت رويه ميزشون بدتر از اين كار رو هم انجام ميدن حتى اگه روى‏
اون ميز قران نباشه! اين جريانى كه من تريف كردم ماله سال 58 هست ينى اول‏
انقلاب! اوج تعصب! به هر حال براى من دفاع از بابا يا مخالفت با كار بابا بهانه‏
نوشتن اين نامه نبود بلكه من به جنبه طنز قضيه و جالبى جريان تاكيد داشتم و اين‏
كه فكرشو بكنيد كه يه كلله گنده مثلا چه طور يه دفه از پشت ميزش بلن شه و
شتترققى بزنه تو گوش يه نفر! اين صحنه خيلى باحاله ! و اون صحنه بيرون انداختن‏
كه من آرزوشو داشتم يه جوره ديگه ادامه پيدا كنه! ولى حيف كه نشد! در ضمن اون‏
يارو نميدونس زيره دسش قرانه ولى حاجيه ما كه ميدونس زيره دسسه يارو
قرانه!!!( اينم يه جور مغلطه!) همين! سيد مهدى‏

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
هر جا که دری بود به شب دربندند
الا در دوست را که شب باز کنند 

من کیستم از خوی بد و کار تباه - خجلت‌زده و زردرخ و نامه‌سیاه

در ادامه مرحوم ذبیحی این غزل غرّای فروغی بسطامی
را می‌خواند:

گر عارف حق‌بینی چشم از همه بر هم زن
چون دل به یکی دادی آتش به دو عالم زن
هم نکتۀ وحدت را با شاهد یکتا گو
هم بانگ انا الحق را بر دار معظّم زن

برای دریافت نسخۀ با کیفیّت‌تر و کامل این آواز مذهبی (سی دقیقه)
تماس بگیرید: 09127499479  t.me/qom44
اصلاح آدرس لینک از فورشرد به مدیاپلیر: 97/9

مرحوم سید جواد ذبیحی

ای کریمی که بی‌نیاز تویی - در همه حال چاره‌ساز تویی
ای جهان خلق دست قدرت تو - همه عالم غریق رحمت تو

مرحوم سید جواد ذبیحی

الهی رحمتی کن دردمندم
          بدین بی‌ساز و بی‌برگ و نوایی
به کویت آمدم امشب گدایی
خداوندا دلی روشن کرم کن
مرا فارغ ز قید بیش و کم کن!
دلی ده محو اسرار جلالت
دلی مجنون آثار جمالت

نمونۀ این فایل صوتی در حد بیش از یک دقیقه >>> اینجا

برای دریافت نسخۀ با کیفیّت‌تر و کامل این آواز مذهبی (۱۷ دقیقه)
تماس بگیرید: 09127499479
t.me/qom44
اصلاح لینک از فورشر به مدیافایر: 97/9

از حسین شکروی مدّاح قمی
اجرایی که به مناسبت میلاد حضرت ابوالفضل(ع) در میان جمع اجرا کرده
رجوع کن به  سی.دی آر ۳۸

آواز من با ساز سیتار
نوازنده: سینا غفّاری
مکان: منطقۀ جنگپورا در جنوب دهلی
زمان: ۵ ژولای ۲۰۱۰ / ۱۴ تیر ۱۳۸۹ ش
شعر: سیّد حسن غزنوی  شاعر اواسط قرن ۶ هجری >>> اینجا را کلیک کنید!

در ساعت دوازده و نیم بامداد روز سی و یک خرداد ۸۹ بعد از سه ساعت و ربع پرواز با هوابیمای ایرباس ۳۱۰ که تا ۳۱۰ هزار پا بالا رفت، به هند - سرزمین عجایب - وارد شدم.
اولددهلی یا دهلی قدیم و کلاف پیچیدۀ مردمانی که لابلای هم می‌لولند، بی‌کمترین تنش و مخمصه و مشاجره و به هم پریدن. و این کلاف‌های درهم‌تنیدۀ سیم‌های برق که توجّهم را برای عکّاسی با دوربین کانن اس.تری.آی.اس با ۶ مگاپیکسل که همراه دارم، جلب می‌کند، نمادی از درهم‌لولیدن مردمان این سامان است.
دیدار از مسجد جامع دهلی ساخته‌شده با سنگ‌های سرخ به امر شاه‌جهان و در عهد وی و تاریخ ۱۰۶۰ قمری را در کتیبه‌ای فارسی رؤیت می‌کنم. صحن‌فرش مسجد از تابش حرارت آفتاب هند تفتیده است و مأموری که ۲۰۰ روپیه از تو می‌ستاند به تو اجازه دهد دوربین کانن اس.تری.آی.است را به درون ببری. نیز امر می‌کند که کفش از پا درآوری. و مگر پابرهنه می‌توان بر این تابۀ داغ قدم نهاد؟
از حاشیۀ مسجد می‌روی. از این سو به آن سوی مسجد بر زمین باریکه‌راهی را با مفرشی باریک و دراز، جاده‌کشی کرده‌اند. این معبر به کنار حوض وسط مسجد راه دارد. مردمان به اینجا که می‌رسند، پا بر پاشویۀ حوض می‌نهند و پاهای بعضا گداخته از حرارت را با آب خنک تسلّی می‌دهند و تو نیز چنین می‌کنی و عکس هم می‌گیری. (فیلم اینستاگرامی)
مردمانی چند در حواشی مسجد که می‌بینند، دوربین به دست داری، از تو می‌خواهند از آنان عکس بگیری. دخترکانی با البسۀ محلّی زرد و سرخ و بنفش و گل منگلی....


برخی امکان هند که رصد کرده‌ای برای دیدار:

بنارس و رودخانۀ گنگ و غسل تعمید
دیدار از مزار نظام‌الدّین اولیا و قبر غالب و در نزدیکی آن مراسم مرده‌سوزان هندیان
کاخ میسور
گالری هبیتت سنتر و روبری آن لودی‌گاردن (پارک عشّاق) که تلاقی‌گاه کسانی است که دوستدار یکدیگرند.

دهلی ۵ میلیون نفر جذامی و به همین تعداد مبتلای پیسی دارد. متروی شهر که بعد از سال ۲۰۰۰ افتتاح شده است را برای اوّلین بار در روز دیدارم از مسجد جامع سوار شدم. ۱۲ روپیه بلیت تکسفره گرفته. به جای بلیت‌های مقوّایی و کاغذی که به نظرم در ایران به هدردادن کاغذ منجر می‌شود، بلیت‌های مترو به صورت پلاک‌های پلاستیک فشرده به شکل سکّه ساخته شده که در دستگاه عبور وارد می‌کنند، و راه برای عبور باز می‌شود و سوار مترو می‌شوی و بعد از توقّف در ایستگاه مورد نظر در هنگام خروج، سکه را در جایی شبیه قلک مانند می‌اندازی و راه برای عبور باز میشود و از ایستگاه مترو خارج میشوی و سکّۀ مزبور در واقع دوباره به سیستم برمی‌گردد و مجددا از آن استفاده می‌شود.
دوستم دکتر عبدالله شایان‌راد که نخستین تصمیم‌ساز برای سفر من به هند بود، ابراز کرد:
از عجایب هند، وجود پشه‌ای به نام «دینگو» است که در هنگام انتقال فصل از تابستان به پاییز یافت می‌شود. این پشه در آب‌ها و برکه‌های راکد حتّی آب راکد کف کولر رشد می‌‌کند. گزش این پشه اغلب باعث مرگ می‌‌شود. پشۀ دیگری در اینجا هست به نام «پافیلی» که اگر به پا بزند، پا به اندازۀ پای فیل بزرگ و کلفت می‌شود.
شایان ما را به خود به مطبّ دکتری هندو برد که بر اساس داروهای طبّ یونانی، ۱۱۰ نوع بیماری را با گرفتن نبض علاج می‌کند.
۲ تیر ۸۹ : در غرب دهلی در منطقۀ «راجیونگر مندولی» در جامعه‌العربیّه سراج‌العلوم در جمع برادران اهل‌سنّت در مراسم سالانۀ دستاربندی طلاّب در نزدیک ظهر به تلاوت قرآن پرداختم و آیۀ الّذین یبلّغون رسالات الله را تلاوت کردم که بسیار مورد توجّه قرار گرفت. (فایل صوتی اجرا در اینجا قرار داده شود.)

                                                   ادامه دارد، . تلفن همراهم در هند: 00919582318039

چهارشنبه 9 تیر1389 ساعت: 3:49 توسط:بدخط
سلام .
امیدوارم سفر خوبی داشته باشید .
تمر هندی برای مینو کوچولو فراموش نشود  snow17th@yahoo.com
------------------------------------------------
دوشنبه 14 تیر1389 ساعت: 9:4 توسط:هيچكس
بار اول بوده سوار هواپيما شدي .كمبود www.dfh_nh@yahoo.com
--------------------------------------------------
چهارشنبه 16 تیر1389 ساعت: 13:49 توسط:مهدی
مثل اینکه عادته واتر مارک از سرت اونجا پریده!!!!!!!!!!!
----------------------------------------------------
دوشنبه 21 تیر1389 ساعت: 21:33 توسط:مهربان
با سلام به شما دوست عزیز و گرانقدر
تجلیل می کنم از زحمات شما در ارتقائ هنر ایران زمین
مانیز در اندیشه ساختن فرهنگیم اما بنوبه ای دیگر با ما همراه باشید
منتظریم تا قدمهایتان را گلباران نماییم http://fridonkenar.persianblog.ir/

حاج سیّد قاسم جمالی‌ها پدربزرگ عیال بنده امروز جمعه ۱۴ خرداد ۸۹ مصادف با میلاد مسعود حضرت زهرا(س) و سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) دار فانی را وداع گفت و فردا ۱۵ خرداد تشییع و در قبرستان باغ بهشت قم به خاک سپرده خواهد شد. خدایش بیامرزد!

آواز و کارعمل من
بر روی شعر سنایی غزنوی
(بی‌تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم؟)
با سه‏‌تار ابوالفضل مثقالی
و ضرب مهرداد بابایی
در ۷ خرداد ۸۹ >>> اینجا

عاشقان كردند آرى طى ركود
اى دل بى‏دست و پا! تا كى ركود؟
اين دلم را با دعا پيوند نيست‏
در دعا يك لحظه آخر بند نيست‏
فارغم اى واى از درد فراق‏
نيست در من هيچ سهم از اشتياق‏
سهم غم روزى كه شد توزيع...
...قلب من هم ورنه بايد مى‏شكست‏
نيستم در حوزه‏ى تير و كمان‏
سهم من كو، سهم من كو عاشقان!
سال 65

مصراع اوّل:...
مصراع دوم:...
مصراع سوم:...
چون رسم قرارِ بيقرارى اين است‏

مصراع اوّل:...
مصراع دوم:...
مى‏ديدم من به چشم خود خوش حالى‏
در فرصت سجده دست مى‏داد تو را

در ... نكو اضافه كردند آن روز
گلگون سر و رو اضافه كردند او را
يك مهر قبول سرخ را در پايان‏
......
سال 65

مصراع اوّل:...
مصراع دوم:...
مصراع چهارم:...
مصراع چهارم: سوار موج خطر، صخره را به سُخره گرفت‏
سال 68

هلا! هِى بزن بر بُرار خطر
بران بى‏مهابا - سوار خطر! -
تو تا لمس عشق و جنون رفته‏اى‏
در اين سير امّا كنار خطر
...
مگر نيستى از تبار خطر

)1 ارسال براى مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى در 21/10/65 و چاپ در آن.
)2 ارسال براى مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى در 21/10/65 و چاپ در آن.
)3 دوست شاعرم امير عاملى مسابقه‏ى استقبال از غزل حافظ با مطلع «سال‏ها دل طلب جام جم از ما
مى‏كرد» را در هفته‏نامه‏ى ولايت قزوين ترتيب داد. غزل مذكور در متن را برايشان ارسال كردم كه به‏
چاپ هم رساند.
.4 تعبير «فصل وصل» را از زنده‏ياد قيصر امين‏پور وام گرفته‏ام.
)5 مصراع نخست كه از شعراى كلاسيك ادبيّات اين سرزمين است كه در برنامه‏ى مسابقه‏ى «ميلاد
فجر» راديو در سال 68 مطرح شد و قرار شد سه مصراع ديگر بر همان وزن و سياق سروده شود. حقير
مبادرت به اين كار نمودم; ولى از عهده‏ى برقراركردنِ تماس تلفنى براى شركت در مسابقه برنيامدم.
)6 چاپ بخشى از اين چارپاره در مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى در سال 63.
.7 در خطبه‏ى 11 نهج‏البلاغه مى‏خوانيم كه على(ع) در جنگ جمَل خطاب به «محمّدبن حنفيه» در هنگامى كه عَلم جنگ‏
را به دستش مى‏سپرد، فرمود:
«...أَعِرِ ا&َ جُمْجُمَتَكَ.» جمجمه‏ات را به خدا عاريه بده!
.8 سعدى گويد: به عمل كار برآيد به سخندانى نيست‏
)9 چاپ در مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى 28/9/63
)10 چاپ در مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى 23/5/65 و پخش از برنامه‏ى آينده‏سازان راديو در 4/9/65
)11 چاپ در مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى 1/5/65. قرائت در برنامه‏ى آينده‏سازانِ راديو در همان سال‏ها
با صداى گوينده‏ى خوب، زنده‏ياد: «كيان».
)12 اقتباس از بيت:
مشكى از اشك به دوش مژه دارم شب و روزعاشقى داده به من منصب سقّايى را
)13 سيزده رباعى و دوبيتى از موارد فوق را در 24/5/71 براى شركت در كنگره‏ى شعر طلاّب به‏
سازمان تبليغات قم فرستادم.
)14 چاپ در مجلّه‏ى اطّلاعات هفتگى 13/9/64
)15 سوره‏ى معارج، آيه‏ى 6

شهيد

امتداد حياتش‏
      فراتر از مرز مرگ‏
             ترسيم شده‏
               نشايد گفت: ز ياد مى‏رود
جارى يادش‏
       بر بستر زمان‏
              زين پس‏
                 بايد گفت: زياد مى‏رود!

22/4/65، قريه‏ى تاكند قزوين‏

 
اجابت‏

عمرى فرود پلك‏هايش‏
        لبيّك‏هايش بود
                 به التماس شهادت‏
ديدمش در مرگ‏
و اندوهبار گفتم:
چرا اينسان اين انسان محو است در سكوت‏
                           در تابوت؟
                                         شگفتا!
كسى گفتا:
«چه حاجتش به آرى؟
           كه اجابتش كرده‏اند به مرگْ بارى!
و اين تويى كه ناکامزده - ناكامْزنده‏ -
                            در ننگ و عارى‏

7/5/65
ً

به ياد طلبه‏ى شهيد حسين شعبانى‏

شكفتى چونان فلق‏
           به موازات سحر
                     حسرتى نشايد!
رودآسا
         به دريافت دريا
                   نايل آمدى‏
                         ناله‏اى نبايد!
مى‏نالم‏
كه چون تو بر خود نمى‏بالم‏

نظرآباد كرج، زادگاه شهيد، 9/5/65

خط



هلا نامْزدان شهادت‏
         خون‏هاى مستَتر!
       خطّ مقدّم در انتظار
خطّاط عشق‏
      سطربندى سطور اسطوره‏اش‏
              با سرخِ اينك در رگ‏هاى شماست‏
خطّاط، منتظر!

14/5/65

دل افليج‏

اوج تأسّف است‏
اين يك مصيبت است‏
انگار نام و ياد دلم را
           در بين نام مردم افليج ديده‏اند
چون دست و پاى دلم بى‏تحرّك است‏
گفتا كسى كه راست‏تر اين است:
اصلاً صريح بگويم كه دلت بى‏دست و پاست‏
در گوش دل آهسته گفتم:
شنيدى چه گفته‏اند؟
خيز و بزن تو دست و پاى قشنگى‏
رديف كن قطار فشنگى‏
رو سوى جبهه كن!
اثبات كن سلامت خود را!
اين شايعات را تكذيب كن!
گر عضو بسيج نيستى‏
مشكل اثبات توانى كرد كه افليج نيستى!
15/5/65

اصطكاك‏

تابوت او
       چارچوب شگفتى است‏
يك بسته‏بندى زيبا
و فرآورده‏اى خجسته ز يك عشق پاك‏
هان اى مُصفّا
تعجّب از صفاى دلت‏
                تعجّب‏زاست‏
كه به مدّت يك عمر
يك سو، سوهان درد بود
                    سوى دگر دلت‏
            مابين درد و دل‏
                        يك لايه اصطكاك‏
روستاى ضيأآباد قزوين، 16/5/65

دردپذير

«بر سيه‏دل چه سود وعظ؟»
كه اين سيه‏فام زنگارى‏
                 رنجورِ دوده است‏
اما خوشا چيزى‏
از جنس اصطكاك‏
        بين دل و درد
                         غنوده است‏
محصول كار
- مقبول يار -
      آنسان كه گفته‏اند:
                      جلايى ستوده است‏
پذيراى دردم‏
         ببينم تقدير يار چه بوده است؟
21/5/65، جادّه‏ى قم‏

يك بام و دو هوا

امنيّت و سكون و سكوتى است‏
                 آن دورها
              نزديك نورها
                  در بطن اضطراب‏
                  در متن التهاب‏
جايى كه غالباً
              وضعيّت سفيد كم دست مى‏دهد
تحقّق يك بام و دو هواست‏
در شهرهاى ما ستون و بتون برپاست‏
امّا كلام اينجاست:
             كه پيوسته آدمى‏
                       با دغدغه و غم دست مى‏دهد
مرداد 65، قزوين‏

كارنامه‏


كارنامه‏شان اين بود:
در نزد عشق         دلباخته‏
در نرد عشق         برنده‏
جرعه‏اى از عشق‏
در بزمشان بنوش!
و در جُرگه‏شان‏
               لباس رزم بپوش!
3/6/65، حوالى باختران، موقعيّت شهيد حاج محمود شهبازى‏

سؤال‏


پرسيدم از معلّم شيمى‏
كه مشكل من مشكل دل است‏
حلاّل رنج بغرنج من چيست؟
3/6/65





كيستم؟
كيستم برادران؟      كيستم؟
واژه‏اى شگفت،
گرچه در ميان واژه‏هاى اين كتابْ بوميم،
ولى،
عشق در تلفّظم چقدر ناتوان بود،
الكن است عشق!
نه اينكه عشق،
          اين خطيب نامور
بليغ نيست‏
نه!
كه من، از تنافر حروف رنج مى‏برم‏

*
          
كيست عشق؟ دوستان!
                  كيست عشق؟
واژه‏اى شگفت،
در ميان واژه‏هاى اين كتاب، بومى است،
در تلفّظش ولى چقدر عاجزم‏
نه اينكه عشق واژه‏اى است‏
                كه از تنافر حروف رنج مى‏برد.
نه!
كه من فصيح نيستم!10/11/65





نمونه‏سازى!


و يك بار ديگر من و شب‏
قلم، غم‏
و من طبق معمول شب‏هاى عادت‏
كتابى دم بالش خويش دارم‏
و اين بار ديوان يك شاعر نوجوان،
                 مستعد،
                   خوب،
          با جلد مرغوب‏
و حسرت، حسد، غبطه‏ام‏
                    ناشكيبايى من‏
 ِ
و اينكه منم من‏
رضا، شيخ، پورِ على‏
و يك مشت واژه‏
و ترفند و زحمت‏
         و در آخر كار هم‏
                   شعر نيمايى من!
آذر 74، قزوين

برخيز برانيم به ميعاد شرف‏
تا كرب و بلا، سامره و شهر نجف‏
برخيز و نما دور ز خود آيه‏ى يأس‏
يك گام نمانده است تا مرز هدف‏

برخيز دلا! برطرف آلام كنيم‏
نصرت ز تماميّت اسلام كنيم‏
برخيز كه گُلنعره‏ى تكبير زنيم‏
با تيغ، نوازش سرِ صدّام كنيم!

سروده‏شده در سال 61 كه در كلاس چهارم دبيرستان پاسداران قزوين مشغول تحصيل بودم.

در روز ازل كه عهد را بست شهيد
از قيد تعلّق به جهان رست شهيد
بر چهره‏ى تابان فلق بوسه نهاد
چون قطره به بحر حق بپيوست شهيد
1/7/63

اى طالب معشوق! رو پروانه‏وش شو
پا و سر و پر سوخته از آتشَش شو
سيراب خواهى گر شدن از آب كوثر
در وادى پيكار، همراه عطش شو
8/7/63

معشوق مرا به خاك و خون مى‏طلبد
سر بر سر نيزه واژگون مى‏طلبد
در بستر خود نخُسبم آخر كه مرا
از موطِن خود رفته برون مى‏طلبد
11/7/63

با نرخ نبود، يارْ بودم بدهد
در مُلك ابد، حكم خلودم بدهد
هر تير كه خصم دون زند بر بدنم‏
بالى است كه امكان صعودم بدهد

در باغ درون غنچه‏ى اميد بُود
ما باد بهار و خصم چون بيد بُود
گفتى كه چرا چنين به ره مى‏تازيد
ما را طمع منزل جاويد بُود

سرباز خدا چو بر صف دشمن زد
فرياد كشيد خواست چون بستيزد:
«امكان بقا چو با فنا در ره اوست‏
جز فيض شهادتم در اين ره نسزد»

آن كس كه به فيضِ «قُتلوا» نايل شد
«لاتَحسَبَنِ» خداى را شامل شد
غم نيست كه لب تشنه فدا گشت از آنك‏
بر سفره‏ى «يُرزقون» حق، نازل شد

اى باد رسان به خصم دون اين نامه‏
با اشك نوشتم و به خونين خامه:
كه: «اى خصم زبون! بسيج ما افكنده‏
در كاخ ستم به بانگ خود هنگامه»
18/7/63

گُل‏غنچه‏ى شمع پيچش و تاب دهد
ره نيمه‏ى شب نشان چو مهتاب دهد
بنگر كه چگونه اين درخت سُتوار
با اشك به پاى خويشتن آب دهد
17/8/63

بر خرمن خصم، آتش كينه‏ى تو
باشد به يقين عادت ديرينه‏ى تو
شك نيست كه هر مدالى از دست برفت‏
جز زخم ستم به صفحه‏ى سينه‏ى تو
8/9/63

به ياد پسرخاله‏ى شهيدم احمد كمالى تقى‏پور
اى آنكه برون ز ملك و اقليم تنى‏
بگشا لب و گو به يار ديرين سخنى‏
در مكتب و درس اگرچه همشاگرديم‏
در مدرسه‏ى عشق تو استاد منى‏

از توسن رزم چون كه افتادى تو
با ناى سكوت نوحه سر دادى تو
چون ذكر كميل تو دگر نشنيدم‏
دانستم من عازم ميعادى تو

با توسن عاشقى سفر بايدمان‏
از دام دوصد خطر گذر بايدمان‏
ما مركب و محموله‏ى ما شد سَرِ ما
تقديم به يار، بارِ سر بايدمان‏
13/9/63

آزاد ز قيد تن چو جانت ديدم‏
شادان ز قبول امتحانت ديدم‏
چون خصم ز مركبت به پايين افكند
بر توسن بال قُدسيانت ديدم‏

جاويد بُوَد حكايت پروانه‏
در راه وظيفه سوخت در اين خانه‏   یا: کو بر سر عهد سوخت در این خانه  یا: گلگون تن بسوخت در این خانه
در محفل ما شمع كند گريه از آنْك‏
كرده است ادا وظيفه‏ى خود يا نه؟

شب را به كف شفق به زنجير نگر یا: ببین

محصول دوصد همّت و تدبير نگر / محصول دعا و صبر و تدبیر نگر / محصول امید و صبر و تدبیر نگر

(در خرداد 93 که حسن روحانی کاندید ریاست جمهوری شد و شعارش دولت تدبیر و امید بود مصراع را به صورت «امید و صبر و تدبیر» بکار میبردم!)

تا گُل دهد و ميوه بر آرد; «راضى» یا: امروز

بر شاخه‏ى لب غنچه‏ى تكبير نگر

شمشير فلق به سينه‏ى شب روئيد

اى ماه! بتاب و راه را روشن كن‏

خواهد كه شفق به وعده‏ى رَب روئيد

كى ظلمت ترس‏افكن شب سر گردد؟
هجران رخ سپيده آخر گردد؟
هستم من و باد و ظلمت و راه دراز
تا مهر فروزان ز سفر بر گردد

از بس كه عدو به قلب من كاشته تير
خودْ قلب مرا خشاب پنداشته تير
آزُرد گر اين بار گران قلبم را
بار گنهم ز دوش برداشته تير

گر قلب مرا ز تير سازى چو خشاب‏
تابوت شود ز حيله‏ات بر من قاب‏
در وادى جستجو پى آبم آب‏
گوشم كور است بر اكاذيب سراب!9

امروز ز شهد عشق خوردم، خير است‏
من دست سپيده را فشردم، خير است‏
من منطقه‏ى خشك دلم را اين بار
با شوق به زير كشت بردم، خير است‏10
2/65

روزى كه زمين تو را در آغوش كشيد
تابوتَت را سپيده بر دوش كشيد
نقّاش ازل چو لاله‏ات در هستى‏
تا كس نكند تو را فراموش كشيد
2/65

اى نفس! بيا سرخ چو ميثاق شويم‏
چون شمع، ميان عاشقان طاق شويم‏
يك بار هم اى به هرزگى خوكرده‏
چون لاله بيا اسوه‏ى عشّاق شويم‏11

تا كشور فتح يك‏نفَس مى‏تازيم‏
بى‏واهمه از حيله‏ى كس مى‏تازيم‏
ما را ز شب حمله مترسان زيرا
خوكرده به شبْ چنان عسس مى‏تازيم‏
2/65

پرسيد چرا چو باد سرعت دارم؟
چون حجم وسيع ياد وسعت دارم‏
گفتم: به تماميّت ابراز قسم!
من از لغت «ركود» نفرت دارم!
14/2/65

چون واژه‏ى باصراحتى امشب تو
از دست كنايه راحتى امشب تو
گفتى به هجوم خستگى پاسخ رد
بيزار ز استراحتى امشب تو
3/65

دست و پا كرده چه خويى دل من‏
خصلت حادثه‏جويى دل من‏
ديشب از من طلب غم مى‏كرد
دل به دريا زده گويى دل من‏

عشقت به دلم هديه‏ى محنت بخشيد
رنگى ز بلا به اين مساحت بخشيد
او واژه‏ى مهمل دلم را آن شب‏
يك معنى خوب و باصراحت بخشيد

مى‏گفت كه من مزيّتى كم دارم‏
يك خواسته‏ى مهم مسلَّم دارم‏
آن شب دل من به گونه‏اى سائل‏وار
مى‏گفت به غم نياز مُبرَم دارم‏

رفتى و ز نقص خسته از بدْر به قرص‏
(بدر همان ماه تمام یا قرص است... باید جای بدر واژهء دیگری که به ماه ناقص اشاره کند بگذاری. 92/3)     
دل را به كمال‏بسته از .... به قرص‏
اى كاش كه با تو همسفر بودم ماه!
در اين سفر خجسته از ... به قرص‏
27/3/65

به ياد شهيد مرتضى نيك‏سيرت‏
آن شب كه به نزد عشق سر خم مى‏كرد
چون خويش ز خود برون مرا هم مى‏كرد
مشكى ز سرشك را به دوش مژه داشت‏12
سرمايه‏ى عاشقى فراهم مى‏كرد
29/3/65. در مسير قريه‏ى سوسِف‏

نوروز مباركى كه جانى گيريم‏
بد نيست كه جشن شادمانى گيريم‏
آن روز خجسته‏اى كه در وسعت دل‏
تصميم به يك خانه‏تكانى گيريم‏
29/3/65. رودبار، قريه‏ى سوسِف‏

امروز دلم به نزد بيتابى رفت‏
با شوق به پيشواز بى‏خوابى رفت‏
نوروزترين روز به تقويم من است‏
روزى كه دلم به اين شرفيابى رفت‏

چندى است دلم به لب نويدى دارد
روحيّه‏ى بى‏تاب شهيدى دارد
در دفتر جبهه نام او را ديدم‏
پيداست كه تصميم جديدى دارد
30/3/65. نزديك قريه‏ى كليشم‏

چندى است به سينه مشكلِ دل دارم‏
اندوه و غم از تغافُل دل دارم‏
در خانه‏ى انتظار محبوسم و گوش‏
باحوصله بر دردِ دلِ دل دارم‏
30/3/65. قريه‏ى «جيرنده»

اى دوست! بيا به سرخ مؤمن باشيم‏
در قریهء زرد از چه ساکن باشیم                 تا قبل از شهریور92: تا كى به سراى زرد ساكن باشيم‏برخيز به شهر لاله‏ها كوچ كنيم‏وقت است كه ما هم متمدّن باشيم!

30/3/65

آن روز به دل گدازه وارد مى‏كرد
يك قافله درد تازه، وارد مى‏كرد
آن روز به كفّاره‏ى بى‏دردى‏ها
اكرام خوشى به «تازه‏وارد» مى‏كرد13
20/4/65، اتوبان تهران - قزوين‏

ديدى كه پس از آنهمه اصرار چه كرد؟
آن رهسپر سپيده اين بار چه كرد؟
آرى! همه‏ى سطوح دل را آن شب‏
رنگين ز غليظِ عشق، يكپارچه كرد
21/4/65

با عزم ركود كشمكش كرد
تا اوج ستاره‏ها پرش كرد
كوتاه سخن كنم كه اين بار
تا متن ز حاشيه جهش كرد
22/4/65، قريه‏ى كنشگين قاقزان قزوين‏

با تير بلا به خصمِ بدگو بزنيد
هر واژه‏ى يأس را به يك سو بزنيد
از دور سوادِ ساحلى مى‏بينم‏
با همّت و شور و عشق پارو بزنيد!

تا در يَم خون به تير دشمن غلطيد
چشم دلم اين منظره را گويى ديد:
كز قعر، حباب‏ها برون مى‏آمد
مى‏راند سخن ز دوست، چون مى‏تركيد

از چلّه چو تير خصم آيد سويم‏
پيكى است ز نزد دوست شايد سويم‏
هر چاك كه تيغ خصم زد بر بدنم،
از رحمت حق، درى گشايد سويم‏

اين جمله شهيد راه حق مى‏گويد
سرباز در آخرين رمق مى‏گويد:
«هر چاك كه تيغ خصم زد بر بدنم،
باشد دو لبى كه شكر حق مى‏گويد»

چون تير ستم به قلب من يافته راه‏
گرديده ز اسرار درونى آگاه‏
اى تير بكُش مرا! مرو ليك برون!
تا بو نبرد ز سرّ دل خصمِ سپاه‏

چندى است زبان لاله را مى‏فهمم‏
بيتابى و شور و ناله را مى‏فهمم‏
هر بار كبوتر دعا بال زند
سنگينى چندساله را مى‏فهمم‏14

براى طلبه‏ى مفقودالأثر سيّد باقر علمى‏
در حادثه‏ها يكدله حاضر مى‏شد
خودْ داوطلب بى‏گِله حاضر مى‏شد
در گاه فراخوانى وصلت‏طلبان‏
با شوق بلافاصله حاضر مى‏شد
25/9/65

راجع به روز قيامت و اينكه به قول قرآن ما دورَش مى‏پنداريم;
امّا خدا نزديكش مى‏بيند. (يَرونَه بعيداً و نَريهُ قريباً15)
بعد از بانگى نهيب خواهد آمد
آن روز پر از عجيب خواهد آمد
مى‏پنداريم اگر چه ما آن را دور
آن حادثه عنقريب خواهد آمد

شب عمليّات‏
آنك ثمر شكيب گل خواهد كرد
اوّل بانگى نهيب گل خواهد كرد
از چاك كوير انتظارى ممتد!
آن حادثه عنقريب گل خواهد كرد

چهارشنبه 25/9/65. بيابان‏هاى اطراف اهواز، درون چادر واحد تخريب،
در آستانه‏ى عمليّات سرنوشت‏سازى كه مى‏گويند در پيش است.

دعاى كميل‏
جمعى چونان غريو سيلند امشب‏
هم‏قافله با كدام خيلند امشب؟
با ديده‏ى جوشان و دلى جوشانتر
انگار هم‏آواز كميلند امشب‏
بيابان اهواز، تيپ الغدير، 25/9/65

در وصف تو گفته‏اند سركرده‏ى عشق‏
آرى! آرى! سر تا پا برده‏ى عشق‏
بر شوكت عشق بيگمان افزودى‏
زآن روز كه گشتى تو فراورده‏ى عشق‏
شهر بندرى فاو، 12/10/65

تا حال پى فرصت ديدار نبود
در محفل اهل دل پديدار نبود
سهميّه‏ى داغ پخش كردند، به تاخت‏
سرْوقت دل آمديم، بيدار نبود
4/11/66

دعاى كميل‏
آفرين باد بر اين خلق بزرگ‏
رحمت حق به چنين ملّت باد
كه شب جمعه برآرد آهنگ‏
همره بانگ كُميل بن زياد
ِ
غم و شادى‏
گرچه بايد سر شادى اينك‏
بهر پيروزى اسلام افراشت‏
نيز بايد سر خجلت پايين‏
ز فراوانى عصيان‏ها داشت‏
ِ

شكايت گلوله‏
تير دشمن به شهيدى مى‏گفت:
طعن بر من مزن اى مقهورم‏
جرم من نيست كه خودْ تير شدم‏
دان كه مأمورم و هم معذورم‏
رو ملامتگر تيرافكن باش‏
كه ز سويش به يقين مأمورم‏
سينه‏هايى بدريدم بسيار
گفتى از صلح و صفا منفورم‏
دست‏ها بس به بدن دوخته‏ام‏
الغرض قتل بود منظورم‏
آنكه افكند مرا بينا بود
ليكن افسوس كه من خود كورم‏
همچنان طائرى ار سير كنم‏
ناگهان در بدنى مستورم‏
حاليا - در بدنت جاى نهاد
جسم من - آن كه ز وى بس دورم‏
ِ

رؤياى شهادت‏نامه‏
ديدم ميان آتش و خون‏
سرباز حق تكبير مى‏گفت‏
تنهاى تنها وقت مُردن‏
راز دلش با تير مى‏گفت‏

در زير باران مسلسل‏
تكبير را فرياد دارد
تركش تنش صدپاره كرده‏
اما رُخى بس شاد دارد

برخاستم در نيمه‏ى شب‏
ديدم بسيجى ديده‏گريان‏
صورت به خاك گرم سنگر
بنهاده نالان، سينه‏بريان‏

در آخرين ديدار با او
زيبارُخش بوسيده‏ام من‏
گفتا: شهادت‏نامه‏ى خود
ديشب به رؤيا ديده‏ام من‏

گفتم: پيامت نوجوان چيست؟
گفتا: بيا در وقت آخر
مشتم گره كن، نيز بگذار
بر سينه‏ى من عكس رهبر

از قول من با مادرم گو
هان صبر كن، هان صبر كن تو
با چكمه و پيراهن جنگ‏
جسم مرا در قبر كن تو

گفتا كنون اندر كنارت‏
خندانم و آسوده‏ام من‏
فردا زمين گرم سنگر
با خون خود آلوده‏ام من‏

در عمق دشمن رفت، چشمم‏
تا بى‏نهايت در پى او
خمپاره‏اى ناگه پديدار
شد، چشم من دائم به هر سو

ناگه ميان خون و آتش‏
مُشتى گره‏بنموده ديدم‏
از تكّه‏هاى پيكر او
گويا كه اين نجوا شنيدم:

لب‏تشنه گر در بستر خاك‏
پيكرجدا خوابيده‏ام من‏
از دست «آقا» وقت مُردن‏
آبى خنك نوشيده‏ام من‏6

زندانى‏
نشسته برِ كف سلّول تنها
در زندان به رويش قفل و بسته‏
صف گُردان او پاشيده از هم‏
دو صد اندوه و غم گِردش نشسته‏

اسير دست دشمن اوفتاده‏
دلاور پاسدار خطّه‏ى عشق‏
به هنگام اسارت داد فرياد:
سر و جانم نثار خطّه‏ى عشق‏

ز پشت ميله‏ى زندان دشمن‏
به ياد دوستانش اوفتاده‏
كه باشد تيغشان ا& اكبر
سلاح رزمشان عشق و اراده‏

فضاى ساكت و تاريك سلّول‏
ز تكبيرش پُر است از نور و فرياد
ندانم كوه ايمان، بحر تقوا
چگونه در كف سلّول افتاد؟

ز پشت ميله‏ها فرياد دارد
نواى صوت قرآن نيمه‏ى شب‏
شب جمعه در آن تاريكخانه‏
بخواند ياربُ ياربُّ يارب‏

به ناگه در سحرگه در گشودند
ببُردندش به پاى چوبه‏ى دار
نمودندش چنان آونگ ساعت‏
بلى! ساعت شد و بنمود بيدار،

تمام خفتگان خواب نوشين‏
كه: هان! خيزيد اى در خواب خفته‏
زمستان و سياه و سرد بگذشت‏
به باغ زندگى‏مان گُل شكفته‏

5/7/63

خطّ خون خنجرى بر حنجرى!

پنج آذرماه هشتاد و سه شد
باز طبع سركشم سودازده است‏
خامه‏‌ام در روز تشكيل بسيج‏
واصف دُردى‏‌كشان ميكده است‏

 ياد كردم دشنه و فانسقه را
پوكه و پوتين، پلاك و قُمقمه‏
ياد كردم آهنين مردان مرد
آن به حق‏‌بخشندگانِ جُمجمه‏(۱)

هان بسيجى! اى شگفتى‏‌ساز رزم‏
كار كارستان تو باشد شگرف‏
هست سعدى‏‌گفتنى حق با عمل‏(۲)
مرد ميدانى تو و من مرد حرف‏

باد در خطّ پدافندى وزيد
پاسگاه زيد پُر خاك و خُل است!
دشمن فرضى نه، خصمِ واقعى‏
سيبل آن قنّاسه‏‌چى‏‌هاى گُل است‏

رفته بودم سنگرى كوتاهْ‏‌سقف‏
گفت باقر: قبله يك كم مايل است‏
چون ركوعم بود مانند قيام‏
ديگرى گفتا: نمازت باطل است!

گفتم: اى از پاپ كاتوليك‏‌تر
كيستى؟ انگار شورَت در سر است‏
هر چه باشد، مُفتى گُردان منم!
گفت: خوشوقتيم! نامم جعفر است!

ديدم آن نوبت كه مأموريّتم‏
پادگان كوثر دزفول بود،
نوجوان گيلكى با عمِّ جزء
با خدايش نيمه‏‌شب مشغول بود

جعفر ما بسكه ريزه‏‌ميزه بود
كيسه‏‌خوابِ سايز كوچك دوست داشت!
خون سرخِ كامله‏‌مردى بزرگ‏
در ميان رگ به زير پوست داشت‏

جعفر آقا توى تيپ الغدير
آشنا با فكّه و ماروت بود
بي‌خبر از ادكلن‏‌هاى غليظ
اُخت با بوى گَس باروت بود

بسكه اين دل‏‌نازكِ كم‏‌حوصله‏
قلبش از شوق شب حمله تپيد
گاهگه با تكّه‏‌چوبى بر زمين‏
پيش خود حدسى، كروكى مى‏‌كشيد!

گفت ديشب جعفر آقا! وقت خواب:
«آنقدر روحيّه‏‌ام گشته قوى،
پيش من باشد ز بالِش نرم‏تر
سيم‏‌هاى خاردار حلقوى!»

بهر تزريق مننژيت و كزاز
واحد بهدارى لشكر رسيد
داد دلدارى به من جعفر: «بد است،
لرزد از سوزن، بسيجى مثل بيد!»

شد شب جمعه، دو شب مانده به رزم‏
گفت فرمانده كه شد گاه عمل‏
بهر «گلچين‏‌هاى گردان» دور نيست‏
فيض و فوزِ مرگِ اَحلى من عسل!

رمز يا زهرا شد از بی‌سيم پخش‏
جعفر آقا سازِ حمله ساز كرد
تركشى ناگه به كوله‏‌پشتى‏‌اش‏
خورد و روحش از قفس پرواز كرد

روى ساك يك بسيجى حك شده:
«كربلامشتاقِ اعزامى ز رشت»
واى بر من! جعفر ما شد شهيد
در خلال پاتك والفجر هشت‏

ديد خطّاطى بسيجى ناگهان،
جعفرآقا را به ميدانْ پيكرش‏
انحناى خطّ نستعليق داشت‏
خطّ خون خنجرى بر حنجرش‏

۱. اشاره به کلام مولی علی(ع): در جنگ جمجمه‌ات را به خدا قرض بده! أَعِرِ الله جُمجُمَتَک، نهج‌البلاغه، خطبۀ 11
۲. اشاره به شعر سعدی: دو صدگفته چون نیم کردار نیست

كاش رسم عشق مى‏‌آموختم‏ - بى‏‌ريا، بى‏‌ادّعا مى‏‌سوختم‏
چشم خود بر كوره‏راه دردها - بر خلاف ميل دل مى‏‌دوختم‏
كاشكى بر شانه‏‌هاى لحظه‏‌ها - توشه‏‌هاى ناب مى‏‌اندوختم‏
شعله‏‌اى را از وفا بر بام دل‏ - دست كم يك بار مى‏‌افروختم‏
كاشكى در اشتياقى شعله‏‌ور - بارها مى‏‌سوختم، مى‏‌سوختم‏

نيمۀ دى ۶۵، قزوین، حجرۀ ۱۰مدرسۀ شيخ‏‌الأسلام‏

 چاپ در مجلۀ اطلاعات هفتگی، شمارۀ؟؟

عتاب بى‏‌جواب‏

عتاب سخت كنيدم كه من جواب ندارم‏ - ز در جواب كنيدم، سر عتاب ندارم‏
ز متن حادثه تبعيدىِ حواشى شهرم‏ - چقدر مضطربم كز چه اضطراب ندارم‏
مگو كه قصّۀ دل را مگر به خواب ببينى‏ - كه من ز غصّه در اين شهر هيچ خواب ندارم‏
چنان ز حسرت اشك از دو چشم، گريه نمودم‏ - كه مدّتى است كه در ديده هيچ آب ندارم‏
ز بس به دلو تحسّر ز ديده اشك كشيدم‏ - يقين كنيد كه در چاه چشم، آب ندارم‏

 13 دی 65، جادّۀ اهواز، تهران (در مسير بازگشت از جبهه)

 رزم بى‏‌ترخيص!

سينه‏‌چاكان وطن، چاك از ستم بر داشتند - تير دشمن را عزيزى همچو گوهر داشتند
مرگ را مغلوب خود كردند و فاتح‏‌وار نيز - بعدِ مردن خنده بر لب نيك‏ منظر داشتند
چشمۀ مژگانشان را آتش دل بى‏‌اثر - سينه‏‌اى سوزان و زان سو ديده‏‌اى تر داشتند
آيۀ «أمّنْ يُجيبِ» نيمه‏‌شب‏‌هاشان گواست‏ - داعيان در نزد حق، خود حكم مُضطر داشتند
فكر كردى رزمشان ترخيص‏‌بردار است، نيست - توسن همّت جلو راندند تا سر داشتند
چشم بر در دارد ار «راضى» ز هجر روى اوست‏ - ورنه آن چابك‏‌سواران يار در بر داشتند
آذر 63

 
آب‏‌ياب!

تا درك زلال آب رفتند - با مركب التهاب رفتند
آنقدر به راه مطمئنّند - آهسته نه، با شتاب رفتند
پيداست كه اعتنا نكردند - يك لحظه به اضطراب، رفتند
با بينش آب‏‌يابِ خوبى‏ - بى‏‌واهمه از سراب رفتند
آنقدر به راحتى گذشتند - گفتم نكند به خواب رفتند
آن روز به قصد خودكفايى‏ - تا مركز آفتاب رفتند
منطقۀ عمّارلو حومۀ قزوین، 11 تیر 65

هم‏كلاسى‏‌هاى دلواپس!

اينقدر هم اين دلم رسوا نبود - از ميان عاشقان منها نبود
او حجاب حُجب را بر چهره داشت‏ - راستى اينقدر بى‏‌پروا نبود
من نگويم پيش از اين غافل نبود - بود آرى! اينقدر امّا نبود
من به جِد مى‏‌پرسم اين دل يك زمان‏ - در پناه موج اشك آيا نبود؟
اينكه اينك با كنار آمد كنار - آشنا با لهجۀ دريا نبود؟
هم‏كلاسى‏‌هاى او دلواپسند(1) - او مگر تا پیش از این با ما نبود؟
ديشب از من مى‏‌گرفتندش سراغ‏ - يك زمان با ما مگر يكجا نبود؟
با تو ديگر قهرم اى دل! تاكنون‏ - مشت تو پيش من اينسان وا نبود

دی 65

 پاورقی 1: این مصراع را در ذهن دوست شاعر قزوینی‌ام امیر عاملی حک شده بود و گهگاه یادآوری می‌کرد.

شعر سرزنش‏

چه شده گريه‏‌ام نمى‏‌گيرد؟ - پيش‏كش بيش! كم نمى‏‌گيرد
بارها ديده‏‌ام در اين دل شب‏ - ديده‏‌ام طرح نم نمى‏‌گيرد
با كه اين درد را بگويم هان؟ - از اقامت دلم نمى‏‌گيرد
چه شده ديده همصدا با دل‏ - ديگر اين بار دم نمى‏‌گيرد
ختم شد شعر سرزنش، امّا - گريه‏‌ام باز هم نمى‏‌گيرد

بهمن 65. قزوين، محفل دعاى كميل‏

عشق يك‌جانبه‏

دل دريايى من پشت به دريا مى‏‌كرد - بارها ديدمش از حادثه پروا مى‏‌كرد
چه بگويم؟ چه نگارم؟ كه نگارم به طلب‏ - عشق يك‌جانبه صد بار مهيّا مى‏‌كرد
چه بگويم؟ چه سرايم؟ كه سرايم را دل‏ - عرصۀ وسوسه و كاهلى و خامى كرد
بارها ديده‏‌ام اين ديده‏‌ام از فرط فراق‏ - دل به دريا زده، آشوب چو دريا مى‏‌كرد(3)

 
بيدارباش حضرت نور

چو آبشار، دل از التهاب سرشار است‏ - اگر غلط نكنم از حباب سرشار است‏
فصول چشم تو باران دائمى دارد - شگفت نيست كه خود از سحاب سرشار است‏
چه جذبه‏‌اى است خدايا كه وسعت سخنش‏ - هماره از لغت آفتاب سرشار است‏
مرا بگو گَه بيدارباش حضرت نور - هنوز ديده‏‌ام از طرح خواب سرشار است‏
مرا بگو كه به هنگام طردِ ترس هنوز - سكوتم از رگۀ اضطراب سرشار است‏
مرا بگو كه در اين فصلِ وصل(‏4) باز چرا - دلم ز فاصلۀ انتخاب سرشار است‏
ختام قصّه كنم، در سكوت محو شوم‏ - وگرنه درد دلم بى‏‌حساب سرشار است‏
چهارشنبه، 25 آذر 65، بيرون اهواز

 هُرهُرى‏‌مذهب!

شرمگينم، شرمسارم‏ - قصد آزردن ندارم‏
ناله‏‌ها در پرده گاهى‏ - مى‏‌تراود از سه‏‌تارم‏
گر ببخشاييد، امشب‏ - با شما افتاده كارم‏
كيستم من؟: ناشناسم - از كجايم؟: بى‏‌تبارم‏
گه گنهكارم; چو سنگم‏ - گه سبكبارم؛ غبارم‏
گاه مستم، مِى پرستم‏ - سرخوشم، در خود خمارم‏
گه چنان تالاب خاموش‏ - در سكوتى مرگبارم‏
گاه چون جوبار سركش‏ - پا به راهم، در گذارم‏
گه به ذهن ناسپاسم‏ - مى‏‌زند فكر فرارم‏
گاهگه در آستانش‏ - سر به زيرم، سر به دارم‏
گاه موج خشم و شهوت‏ - پيش رويم، در كنارم‏
گاه از فرط تدبّر - طُرفه مرد روزگارم‏
وقتتان را من گرفتم‏ - شرمگينم، شرمسارم!

 
ارسال برای مسابقۀ رادیو که مصراع اول را مطروحه داده بودند:
«هواخواه تواَم جانا و مى‏‌دانم كه مى‏‌دانى» - نشد ميلاد فجر آسان به ما اى دوست ارزانى‏
مبادا اى عزيز اى سالك راه امام عشق‏ - دهيم از دست اين ميراث خونين را به آسانى‏
12 بهمن 68 

 
رنجيده‏

ز ناهموارى اين جاده من همواره در رنجم‏ - من از تب، از تعب، از قهر سنگ خاره در رنجم‏
هواخواه سكوتم، همصدا با عنكبوتم من‏ - من از جيغ بنفش، از پرده‏‌هاى پاره در رنجم‏
ز قهقه‏‌خنده‏‌هاى سرخوش و مستانه نالانم‏ - ز هق‌هق‏‌گريۀ جمعيّت آواره در رنجم‏
منم مفتونِ «بايد طرح نو انداخت، گُل‏‌افشان» - من از «اينگونه» و «اينسان» و «ديگرباره» در رنجم‏
منم مجذوبِ رفتن، زودكوچيدن همين امشب‏ - من از «تا بعد» و «شايد وقت ديگر چاره» در رنجم‏

تكميل در 27 آبان 72

پاورقی‌ها کجاست؟ 97/9

در شمار خزعبلات، سرودن در باب عُشوق‌‏الأرضيّه(1) باشد. هم از اين رو برخى حضرات دستارپيچ، به جِد از ناظمانى كه خاتونى در مركز نهند و توصيف خال و لبْ يا انار مُستتر در ميان پيرهن نمايند، تبرّى كنند.
 يكى از مخالفان سختْسر عشوق‌‏الأرضيّه را گفتم:
«دست كم آن عارف روشن‌‏ضمير كه شعر موزون و مقفّاى انقلاب سروديدن كرد، خود دّر سُرايش اشعار نغز و پرمغزش يد طولى‏ بود و در اين باب از تعابيرى بهره‏جوييدن فرمود كه صبغه‏ى غزليّات لسان‏الغيبش هست و بر واژگان و آرايه‏هايى كه دستاويز شعراى مايل به طرح ميول‏الأرضيه هست، مبتنى و متّكى است.» شيخ فرمود:
«حرف خودمونو بزنيم!» ديگرگاه گفتمش:
«دانى اين بيت از شيخنا البهايى است كه صمديّه‌‏اش در حوزاّت علميّه تدريس گردد؟:
بى‏وفا نگار من! مى‏كند به كار من‏ /  عشوه‏‌هاى زير لب، خنده‏هاى پنهانى‏»؟
فرمود:
«از كجا كه اين امتحان الهى نباشد كه حضرت حق اينگونه كلمات باطل بر دهان اهل حق نهد تا تشخيصيدن كند كه چه كس دلش از بهر آن قيلى‏ويلى رود؟ كه ابليس داند كه مؤمنِ واجد ريش و پشم، عمراً از پى شادمهر عقيلى(2) نرود اما از پى شاعر متهجّد، چرا.
و بنده اگر در دل خشنود گردد كه سَبيل گناه باز گردد، خداى تعالى يك صفر ميان تهى به چه بزرگى كه اِورست از ميان سولاخش به دنده‏ى پنج گذرد، در كارنامه‏اش نهد و تيپايى غيبى حوالتش فرمايد كه هفت جدّش را كفايت كند!» ناليدم:
 «مگر گوى سبقت در حزب‏اّللّهيّت.! از حضرت حق ربوده‏ايد!» فرمود:
«نِى! نستعيذُ باللَّه!» گفتم:
«پس، از مصحف حضرت حق در باب عشق يوسف و زليخا الگو گيريد! نيز از تزئين عشق به نسوان در نزد رجال. زانچه حق آراست، كى تانيد رَسْت؟» فرمود:
«حال كه گفتى، بشنو تا بگويم. نه مگر همان حضرت حق، كلمۀ عشق را از سر مسئله‏دار بودنش بدون نقطه‏ى شين در مُصحف خويش به‏كار برده؟! به شكلِ عسق!» گفتم:
«ولى به هر حال به‏كار بردّه و با اين وصف، اينگونه نيست كه: حرف عشق در دفتر نباشد! بلكه باشد و در پيشانى سوره‏اى هم باشد و بسا كه ترفندى هم باشد كه مُصحفْ از اداره‏ى ارشاد، مجوّز بگيرد؛ لاغير!
ا.ِنْ هِىَ الاّ فتنتُه و هو خيرالماكرين!»

پی نویس:
1.  عشق زمینی
2. از خوانندگان پاپ خوان معاصر

برگرفته از کتاب عسل و مثل / تاءلیف شیخ و پدرش / صفحهء ۶۰۷
لینک تصویر صفحهء مزبور از کتاب عسل و مثل:
‎http://www.facebook.com/photo.php?pid=1952506&l=48bc778ec4&id=1535356348‎